Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Το "λικόρνο" στην Απείρανθο Νάξου

Χαζευοντας στη βιβλιοθήκη της λαλάς μου εντόπισα το παρακάτω κείμενο, και το αφιερώνω εξαιρετικά σε δύο φίλους: τη Μαρία Ξεφτέρη και το Σταύρο Σπηλιάκο. Εκείνοι ...ξέρουν! 

Περιοδικό «Νέα Εστία»
Τόμος 25ος- τεύχος 290 – 15 Ιανουαρίου 1939
Το «λικόρνο»

Φίλη «Νέα Εστία»
Προσθέτω δύο λόγια στα όσα έγραψε ο κ. Γ. Βλαχογιάννης για το «λικόρνο» στο Χριστουγεννιάτικο τεύχος σου.
Στο χωριό μου, στην Απείρανθο της Νάξου έμεινε ο ιταλικός τύπος «Λιόκορνο» και όχι «λίκορνο»..
Η Λέξη «λιόκορνο» δε σημαίνει μόνο το σταυρουδάκι, αλλά και τη χρησιμοποίησή του για «ητειά» σε πονεμένο μάτι, σπυρί κ.λ.π. Π.χ. «Μούκανε λιόκορνο». Ο σταυρός, που δεν είναι πάντα κοκκάλινος είναι όμως ειδικής κατασκευής, ρίχνεται σ ένα κεσέ με χλιαρό νερό, ενώ η γυναίκα που τον χρησιμοποιεί λέει διάφορες μυστικές ευχές και εξορκισμούς. Από το νερό που αγιάζεται έτσι, γίνονται κομπρέσες, που τις βάζει η ξορκίστρα στο πονεμένο μέρος, λέγονται πάλι ορισμένες ευχές, που τις κρατεί μυστικές και τις μεταδίδει μονάχα σε κείνη που θα τη διαδεχθεί σε αυτό της το έργο.
Στα παλιά χρόνια μάλιστα, το «λιόκορνο» ήταν διατιμημένο σε τρεις οκάδες πατάτες, ή άλλο ανάλογο είδος.
Φιλικά
Γ.Σ.Ζευγώλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου