Σήμερα
λοιπόν θα ταξιδέψουμε στην Κόρωνο της Νάξου. Εκεί θα συναντήσουμε μια ιδιαίτερη
αφήγηση για τον Άγιο Σπυρίδωνα και αυτή η λαλιά θα μας ταξιδέψει στην έννοια
της Πίστης, στην απλότητα των Κατοίκων της παλιάς εποχής στα νησιά μας
Με
ιδιαίτερη τιμή λάβαμε την άδεια
δημοσίευσης του άρθρου από τη συντάκτριά
του Στέλλα Μανδηλάρα - Μανωλά, για την «αχειροποίητη» εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα
.JPG)
Ας
ανατρέξουμε λοιπόν στη χάρη Του και ας αναλογιστούμε τελικά εμείς οι νησιώτες:
Τι ακριβώς γνωρίζουμε από την ίδια μας την Ιστορία; Πως διαχειριζόμαστε τον
Πολιτισμό που μας παρα- χωρήθηκε;
Ο Άγιος Σπυρίδωνας
της Κουφίταινας
Πηγή Περιοδικό: « Η
Αργοκοιλιώτισσα- Παναγία της Νάξου» τεύχος 66ο,
Της Σ. Μανδηλαρά -
Μανωλά
Αγαπώ μια Κόρωνο
αόρατη για τους πολλούς…την πατρίδα των «ονειρευάμενων». «Ονειρευάμενοι»!
Τίτλος Τιμής και όχι αιτία για σκωπτικά σχόλια. Επειδή ο άνθρωπος ο σωστός
πρέπει να στηρίζεται σε δύο πόδια: τον ορθολογισμό και την μεταφυσική. Η
μεταφυσική είναι το υπέρλογο, κάτι που ξεπερνάει την λογική αλλά όχι το
παράλογο. Η λογική και το υπέρλογο δεν πρέπει να συγκρούονται αλλά να αποτελούν
μια σύνθεση. Αυτή η σύνθεση είναι το βασικό γνώρισμα της Ελληνορθόδοξης
Παράδοσής μας. Μιας παράδοσης πολύ πλούσιας σε μαρτυρίες φωτισμένων από τον Θεό
ανθρώπων που προείδαν το μέλλον.
Είχα την ευλογία να
γνωρίσω μία από τους χαρισματικούς αυτούς ανθρώπους, την Παρασχούλα από την
κάτω Γειτονιά, σύζυγο του Μπαρουξοπέτρου, δισεγγονή της Κυρα Καλής της Κουφίταινας. Η
καλή αυτή ψυχή με τίμησε στα τελευταία χρόνια με την φιλία της. Γνώρισα γεμάτη έκπληξη
και δέος το προφητικό της χάρισμα. «Μιλούσε με τη Χάρη Της» όπως έλεγαν στο
χωριό και πήγαιναν να την συμβουλευτούν.
Ο πέτρινος, ο
πονεμένος τόπος μας είναι ευλογημένος και ευεργετημένος από την ιδιαίτερη αγάπη
της Παναγιάς μας, των αγίων και ιδιαίτερα του Αγίου Σπυρίδωνα, « του γέρου»,
της Κυρα Καλής της Κουφίταινας. Από την θεία Παρασχούλα, άκουσα και εγώ τα
θαυμάσια αυτής της ευλογημένης σχέσης του χωριού μας με τον Άγιο. Εμείς οι
νεώτεροι Κορωνιδιάτες πρέπει να δείξουμε ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο, μαθαίνοντας
όλες τις θαυμαστές λεπτομέρειες αυτής της σχέσης για να μην λησμονηθούν και
καταγράφοντας τα θαύματα που ο καθένας ίσως έχει ακούσει ή έχει ζήσει .
Πόσοι νέοι ή και
μεγαλύτεροι γνωρίζουμε αρκετά για όλα αυτά; Μήπως μερικοί τα θεωρούμε παραμύθια
των σοφών για να περνάει η ώρα τους το χειμώνα κοντά στο τζάκι; Μήπως
αμφιβάλλουμε για το μέγα θαύμα της αχειροποίητης εικόνας του Αγίου που έχουμε
ως ιερό κειμήλιο; Ίσως της μοναδικής αληθινής μορφής του Αγίου μας;
Βέβαια στα χρόνια
της Κουφίταινας, το θαύμα ήταν συνηθισμένο και είχε γίνει ένα με την
καθημερινότητα τους. Για ό,τι τους απασχολούσε, ο σπλαχνικός Άγιος είχε την
απάντησή του πάντοτε αλάθητη. Ήταν ο γιατρός, ο συμβουλάτορας, ο παρηγορητής, ο
προφήτης μας.
.jpg) |
| o Άγιος Σπυρίδων |
Η κυρα Καλή η
Κουφίταινα, η καλή εκείνη ψυχή, φτωχή φαμελίτρα, δέχτηκε την επίσκεψη του Αγίου
ολοζώντανου. Παρουσιάστηκε μερικές φορές στο φτωχικό της ως καλόγερος και τους
πρόσφερε ψωμί και τρόφιμα. Υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα έβρισκε δουλειά στον άντρα
της, που έλειπε στην Αθήνα για να εργαστεί. Με προτροπή του Αγίου του έγραψε
και εκείνος γύρισε. Ο Άγιος τους ζήτησε να πάνε στη χώρα να εξομολογηθούν και
μετά θα του έβρισκε δουλειά. Ήξερε ο Άγιος πως ο άντρας της είχε περιπέσει σε
βαρύ αμάρτημα. Στη χώρα ο ιερέας που
τους είπε ο Άγιος έλειπε στην Πάρο… Το αντρόγυνο σκέφτηκε να πάνε να μαζέψουν
τουλάχιστον λίγα πορίχια πριν φύγουν . Μόλις που άρχισαν να μαζεύουν, εμφανίζεται
ο Άγιος θαυμάζουν για την ξαφνική παρουσία Του, και εκείνος τους ενημερώνει ότι
ο ιερέας είχε επιστρέψει και να πάνε να εξομολογηθούν. Του απαντούν ότι θα
ήθελαν προηγουμένως να μαζέψουν λίγα
πορίχια, αλλά θαύμασαν όταν είδαν γεμάτη την ποδιά της κυρα - Καλής και το
τσουβάλι τους.
Έφθασαν στον ιερέα
που επέβαλε στον σύζυγο βαρύτατο επιτίμιο – για ένα χρόνο, αυστηρή σκληρή
νηστεία. Όταν μπήκε και η ευλογημένη γυναίκα του και εξομολογήθηκε, της είπε ο
ιερέας για το βαρύ επιτίμιο του άνδρα της και εκείνη με αγάπη δέχτηκε να το
μοιραστεί ώστε να νηστέψουν μόνο έξι μήνες.
Όμως δουλειά ακόμα
δεν τους είχε βρει ο «καλόγερος». Τους ζητάει μια χάρη και υπόσχεται αμέσως
μετά να έχουν την πολυπόθητη εργασία. Ήταν παραμονές Πάσχα πριν τη Μεγάλη Βδομάδα
και ο «γέροντας» ζήτησε να κατασκευαστεί μια εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα, αφού
τους υπέδειξε από την ελιά της αυλής τους ένα κλαδί που «κοιτούσε» προς την
Ανατολή. Ζήτησε λοιπόν να ετοιμάσει ο άντρας της Κουφίταινας, απ’ αυτό το κλαδί
το ξύλο, πάνω στο οποίο ο αγιογράφος της Χώρας θα ζωγράφιζε τον Άγιο. Όμως η
εντολή ήταν να είναι έτοιμη η εικόνα την Μεγάλη Παρασκευή.
Η Κουφίταινα πήγε
και έδωσε την παραγγελία στον αγιογράφο που απάντησε ότι ήταν αδύνατον να την
ζωγραφίσει γιατί είχε πολλή δουλειά. Στην επιμονή της απάντησε να αφήσει το ξύλο σε μία άκρη. Την Μεγάλη Παρασκευή, η Κουφίταινα πήγε στον αγιογράφο και εκείνος
της απάντησε ότι το ξύλο είναι εκεί που το άφησε γιατί όπως της είχε εξηγήσει
ήταν αδύνατον να ασχοληθεί. Η Κουφίταινα παίρνει στα χέρια της το ξύλο και
γεμάτη θαυμασμό είπε στον αγιογράφο: « Καλέ έφτιαξες τέτοια όμορφη εικόνα και
με κοροϊδεύεις; Ο Αγιογράφος σοκαρισμένος αντιλαμβάνεται το θαύμα και
προσκυνάει.
Όταν έφτασε στην
Κόρωνο η Κυρά Καλή με την εικόνα της εμφανίζεται ο «γέροντας» και της εξηγεί
ότι είναι ο ίδιος ο Άγιος Σπυρίδωνας. Της ζήτησε να βάλει την εικόνα σε
εικονοστάσι με τζάμι και να έχει ακοίμητο καντήλι και εκείνος θα είναι πάντα
συμπαραστάτης για ό,τι τον χρειαστεί . Και τήρησε την υπόσχεσή του ο Άγιος.
Μια καρέκλα με
μαξιλάρι ήταν μόνο για Κείνον. Όταν επικοινωνούσε με την Κουφίταινα, η παρουσία
του γινόταν αισθητή από το τρίξιμο του τζαμιού στο εικονοστάσι και το βαθούλωμα
πάνω στο μαξιλάρι της καρέκλας Του. Οι άνθρωποι που παρευρίσκονταν, τα έβλεπαν
αυτά και άκουγαν μόνο την Κουφίταινα στην συνομιλία της με τον αόρατο «γέρο»
Της.
Οι προφητείες της
αμέτρητες και μέχρι τώρα έχουν επαληθευτεί οι περισσότερες. Στα δύσκολα χρόνια
που ζούμε και σε αυτά που έρχονται οι πρεσβείες ενός τόσο μεγάλου Αγίου που
ελέησε μέσω της Κουφίταινας και την Κόρωνό μας, είναι παραπάνω από απαραίτητες.
Δεν πρέπει να μείνει κανένας Χριστιανός της Κορώνου που να μην γνωρίσει με κάθε
λεπτομέρεια τον βίο του και τα θαύματά Του.
Ας ευχαριστήσουμε
τον Πανάγαθο Θεό που μαζί με τα ιερά κειμήλια του Αργοκοιλιά, που ευχόμαστε να
βρεθούν, παραχώρησε στην αγαπημένη μας πατρίδα και ένα τέτοιο ιερό κειμήλιο την
αχειροποίητη εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα και ας αναφωνήσουμε: « Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ! Εις Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος, η
τιμή και η προσκύνησις εις τους αιώνας». Αμήν.
Πηγή φωτογραφίας Ναού Αγίου
Σπυρίδωνα http://koronosnews.blogspot.gr/2012/05/blog-post_12.html
….και ας σταθούμε
και λίγο στην ονομασία του περιοδικού. :Το περιοδικό αυτό έλαβε το όνομά του
από την Παναγιά την Αργοκοιλιώτισσα της Νάξου Το μοναστήρι είναι περιμαντρωμένο
και περιλαμβάνει κατωφερή έκταση 10 περίπου στρεμμάτων. Η είσοδός του είναι απο
την δυτική, την ψηλότερη πλευρά και ολόκληρη ην βορεινή. Η δυτική και μέρος της
ορεινής πλευράς του είναι περιτειχισμένη από πέτρινα κελιά, μερικά διόροφα, που
στο σύνολό τους ανέρχονται στα 60. Προς ανατολάς το χαμηλότερο σημείο έχει θέα
προς την θάλασσα και εκεί είναι χτισμένη πρόχειρα μια εκκλησία η οποία χτίστηκε
το 1836 σαν πρόχειρο κελλί για να τοποθετήσουν τις εικόνες που με οράματα
πιστών βρέθηκαν,και αργότερα διαμορφώθηκε και εγκαινιάσθηκε ως εκκλησία της
Παναγίας το 1851.Το 1962 απέναντι(προς την δυτική πλευρά)και σε απόσταση 20
περίπου μέτρων ,χτίστηκε στο μέρος που είχαν βρεί τις εικόνες,όπως ονειρεύτηκαν
το 1836,και περικλείει το σπήλαιο της Αγίας Ευρεσης,η εκκλησία της Αγίας
Αννας.Είναι μια μικρή βυζαντινού ρυθμού εκκλησία,αλλά και αυτή όπως και η πρώτη
είναι ανεικογράφητες.Η εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε το 1836 και βρίσκεται
σήμερα στο μοναστήρι της Αργοκοιλιώτισσας είναι ένα ανάγλυφο εικονισματάκι από
κηρομαστίχα έχει διαστάσεις 5,00 χ 5,20 εκατοστά του μέτρου. Από την μια πλευρά
απεικονίζει τον Ευαγγελιστή της Θεοτόκου και από την άλλη την Βάπτιση του
Ιησού.Εκτιμάται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά[1]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου