Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Σεμινάριο για την Νάξο - Κέντρο Ελληνικής Τέχνης

Τι να κάνω αγαπητοί μου φίλοι !!! Πάλι για την Νάξο θα μιλήσω..... Αφορμή  ένα τόσο ιδιαίτερο και ενδιαφέρον σεμινάριο για τα δρώμενα και τους χορούς της Νάξου που διοργάνωσε το Κέντρο Ελληνικής Τέχνης.με καλεσμένο το Δρ Χορολογίας του Τ.ΕΦ.Α.Α. Αθηνών κ.Σταύρο Σπηλιάκο. ο κύριος Σπηλιάκος είχε ετοιμάσει μια ιδιαίτερη προβολή για τα έθιμα τους σκοπούς τους χορούς, τα μουσικά όργανα της Νάξου και όχι μόνο , ενώ μετά ακολούθησε και η διδασκαλία 2 βασικών χορών ( Συρτός, Βλάχα και η προβολή 2 άλλων ) Βέβαια, αν τα μέλη του Κέντρου ήταν στην ώρα τους λέω εγώ τώρα θα είχαμε προλάβει και όσοι άλλοι πήγαμε εκεί για το σεμινάριο αυτό να δούμε και άλλα πράγματα από τα δρώμενα της Νάξου....ο κ.Σπηλιάκος  επίσης αναφέρθηκε και σε μια καινούργια έννοια   για μένα " τους ελικοπτεράδες των εθιμων και της παράδοσης......" ( Αχ κυριε Σπηλιάκο αυτό θέλει οχι απλά ξεχωριστή ανάρτηση και σεμινάριο.....).Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι μουσικοί του Κέντρου ελληνικής Τέχνης, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ναξιακών Συλλόγων  κ. Νίκος Μαϊτος, οι μουσικοί  Χρήστος Τσελέντης και Γιάννης Ρεφενές και φίλοι διάφοροι ...


Εφθασε η ώρα του σεμιναρίου που έπρεπε να δείξει τον Μπάλλο....
Σκέφτηκα και το λέω ξεκαθάρα; Εκείνος δεν μας είπε για "ελικοπτεράδες της παράδοσης και τώρα θα μας δείξει τον μπάλλο?? Ο κυριος Σπηλιάκος είχε όμως κάτι διαφορετικό στο νου του ....
Ζήτησε αρχικά από 1 ζευγάρι  Ναξιακό και μετά από άλλο ένα  να χορέψουν Μπάλλο....
Έβλεπες το βίωμα  στα μάτια τους... έβλεπες  την έλξη τη φυσική ... Ο  καθένας έβεπε πολλά και διαφορετικά  από τα δύο αυτά ζευγάρια.....
Αυτό το 3λεπτο ηταν ότι μπορούσε καλύτερα να ειπωθεί  από τις κινήσεις από τις σκέψεις από το αχ αυτών των ανθρώπων , από το μεράκι και το ουρλιαχτό της ψυχής...... ( όχι μόνο για τον Μπάλλο άλλά για τους χορούς

Δείτε τις φωτογραφίες και το βίντεο και θα καταλάβετε τι εννοω σίγουρα....

( οι φωτογραφίες μου παραχωρήθηκαν από το Κέντρο Ελληνικής Τέχνης και την Εβελίνα Γερακίτη μέλος του Κέντρου  και γι αυτό την ευχαριστώ θερμά!! ) 
























5 σχόλια:

  1. Αυτό το βίωμα, όπως βγαίνει από το βλέμμα πηγαίο κι ατόφιο, είναι που μερικοί σαν εμένα τον απ' έξω (Λες νάμαι "ελικοπτεράς" της παράδοσης; Μάλλον...) είναι που παρατηρούν και προσπαθούν να "συλλάβουν". Δεν μοιράζεται στους απ' έξω, στους τουρίστες, στους περαστικούς, δεν διδάσκεται, δεν κληροδοτείται και δεν κληρονομείται. Απλώς υπάρχει, χτίζεται μετα χρόνια, μ' ό,τι έχεις δει, ακούσει, βιώσει, και τότε μόνο σου βγαίνει... από το αίμα στο βλέμμα... κι από κει σε μας, τους γι' αυτό τυχερούς, που, ξέροντας πως υπάρχει, το αναζητούμε, το ψάχνουμε στους άλλους, το χαιρόμαστε κι ας μη είναι δικό μας! Είμαστε τουλάχιστον τυχεροί - ίσως και λίγο ευαίσθητοι! - που το εντοπίζουμε.

    Βλέπω κάτι αντίστοιχο και στις ζυγιές, στο πώς παίζουν και κοιτούν ο ένας τον άλλον, στο πώς, άλλοτε, κοιτούν το όργανο, πώς σαν να χαϊδεύουν την σαμπούνα, καθώς την βγάζουν απ' την θήκη, την φουσκώνουν, την αποθέτουν κάπου... κυρίως, όμως, στο πώς κοιτιούνται μεταξύ τους, όχι τόσο για να συντονισθούν μουσικά, ίσως, όσο για να συντονισθούν εσωτερικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν νομίζω αsteroid μου οτι εσύ προσωπικά εντάσσεσαι στους "ελικοπτεράδες" γιατι ο Σταύρος αναφερόταν κατά βάση σε όλους εκείνους που θέλουν να κερδίσουν από την παράδοση την αυτοπροβολή τους κ.λ.π. Αυτό το βίωμα είναι αυτό που με κρατάει και εμένα να προσπαθώ να βλέπω διαφορετικά .... Να βλέπω το ταξίδι μεταξύ των πραγματικών χορευτών.... να βλέπω τη σχέση στον αερα μεταξύ των μουσικών να προσπαθώ να διακρίνω τη σχέση μεταξύ οργανοπαίχτη και μουσικού οργάνου του ..... Στο σεμινάριο ήταν καταλυτικό το 3λεπτο του μπάλου Προσπαθούσα να το περιγράψω τι έβλεπα στα μάτια την ωρα που βιντεοσκοπούσα και δεν μπορούσα....Φαινόταν ένα πάθος εσωτερικό......

    μα γι αυτό ονομαστηκε και ο μπάλλος ....μπάλλος ο βιωματικός11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν νομίζω αsteroid μου οτι εσύ προσωπικά εντάσσεσαι στους "ελικοπτεράδες" γιατι ο Σταύρος αναφερόταν κατά βάση σε όλους εκείνους που θέλουν να κερδίσουν από την παράδοση την αυτοπροβολή τους κ.λ.π. Αυτό το βίωμα είναι αυτό που με κρατάει και εμένα να προσπαθώ να βλέπω διαφορετικά .... Να βλέπω το ταξίδι μεταξύ των πραγματικών χορευτών.... να βλέπω τη σχέση στον αερα μεταξύ των μουσικών να προσπαθώ να διακρίνω τη σχέση μεταξύ οργανοπαίχτη και μουσικού οργάνου του ..... Στο σεμινάριο ήταν καταλυτικό το 3λεπτο του μπάλου Προσπαθούσα να το περιγράψω τι έβλεπα στα μάτια την ωρα που βιντεοσκοπούσα και δεν μπορούσα....Φαινόταν ένα πάθος εσωτερικό......

    μα γι αυτό ονομαστηκε και ο μπάλλος ....μπάλλος ο βιωματικός11

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό, που μου απαντάς (για το οποίο πολύ σε ευχαριστώ), με πάει σε μιαν άλλη σκέψη, που είχα εκφράσει λίγο παλιότερα στα σχόλια αυτής της ανάρτησης:

    http://karpathiandiaries.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

    Όλοι όσοι προσπαθούμε να αποτυπώσουμε φωτογραφικά ή κινηματογραφικά ή ηχογραφικά ή μ' όλους μαζί τους τρόπους (!!!) τέτοιες εκδηλώσεις μοιραία κάτι χάνουμε από τα δρώμενα και την συγκίνησή τους - τι κάτι, δηλαδή... πολλά! - γιατί αναγκαστικά συγκεντρωνόμαστε στην δική μας προσπάθεια παρά στων άλλων... Κι αυτό είναι κρίμα, αλλά είναι και μια θυσία όμορφη για χάρη του σκοπού, που έχουμε κατυά νου.

    Με την ευκαιρία, αν θες κι αν δεν το ξέρεις ήδη, ρίξε μια γενικότερη ματιά στο blog, για το οποίο σου έδωσα link. Είναι μεγάλος θησαυρός πληροφοριών - και συγκίνησης επί προσωπικού...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και πάλι δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι σύλλογοι πόσοι " δάσκαλοι χορού " κ.ο.κ. είναι ελικοπτεράδες της παράδοσης.... μιας τόσο διαφορετικής γι αυτούς παράδοσης

    "το προσθέτω το blog και θα το αξιοποίησω .Σ ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή